Het is al weer een aantal maanden geleden dat er wat gemeld is op de blog maar er is niet minder gefietst de afgelopen tijd. Buiten de individuele trainingen is er natuurlijk ook georganiseerd gefietst zoals de monsterrit afgelopen najaar over het strand van Hoek van Holland naar Den Helder waar een enkeling zich aan heeft gewaagd en niet te vergeten de EPE strandrace die elk jaar trouw gefietst wordt. Maar na elke winter zit de diehard wielrenner met smart te wachten op hogere temperaturen en een lekker droog wegdek. Dit jaar bleef de winter lang aanhouden maar afgelopen weekend op Bevrijdingsdag nota bene was het raak. De ochtend begon na het passeren van een koufront van die nacht koud maar zonnig. Strak blauwe lucht en een licht tot matig windje uit westelijke richting waren de ingrediënten voor die dag. En wat is er dan mooier om de Classico Boretti te rijden met een grote groep van 14 man.......
De organisatie ook dit jaar weer uitstekend geregeld door de familie Spoelstra. 's Ochtends vroeg al Joost op pad om alle startnummers en befaamde Boretti shirts te halen voor het gehele team en thuis Ticia en Mika bezig met koffie en thee om het team te ontvangen voor de start.
Nadat iedereen klaar was met zijn voorbereiding voor de 110 km tocht ging de groep op de foto, en dit was ook meteen een van de weinige momenten dat de groep samen was want zodra er asfalt geroken wordt gaat het gas er op.
Om 09:00 gaat het los, door het Haarlemmermeerse Bos, langs Schiphol om vervolgens kilometers lang langs de ringvaart te knallen. Vanaf het begin lag het tempo al erg hoog, dit zou geen rustig rondje worden. Bij Schalkwijk haakte nog 2 teamgenoten aan die de ronde liever vanuit huis startte en de ronde niet geheel legaal mee zouden rijden. Door het hoge tempo en jagen van de groep werd deze al snel uit elkaar getrokken, maar de verschillen waren niet heel erg groot dus kwamen we weer samen bij de ravitaillering onderweg.
Anekdote: Op een gegeven moment laat Maarten aan Joost weten dat hij moet plassen. Bij een viaduct gaat Maarten dan op aanraden van Joost stoppen, uiteraard jakkert de groep door, want die hoeft niet te plassen. Zo’n 5 km later is er een bevoorradingspost, wat Joost natuurlijk al wist. Maarten dus niet, die fietste de longen uit z’n lijf om weer aansluiting te vinden met de groep, wat hem ook heel knap was gelukt, vervolgens kon hij direct met de groep stoppen om op adem te komen!
Op 10km voor de finish was onze groep bijna betrokken bij een valpartij! Door een ongelukkige manoeuvre van een wielrenner leidde dit tot een schrikreactie van onze kopman en dit leidde weer tot andere schrikreacties met uiteindelijk een valpartij tot gevolg. Gelukkig niet heel ernstig, de fietser in kwestie kon z’n weg vervolgen. Lesson learned: het venijn zit hem in de staart, concentratievermogen, vermoeidheid kunnen op gaan spelen.
Uiteindelijk werd de eindsprint aangetrokken door 4 jongens uit de groep en werd de finale met snelheden van tegen de 50 km/h gereden om weer te finishen in het Haarlemmermeerse Bos. Rare lui die wielrenners………….;-)
Maar dat fietsen is wel leuk natuurlijk maar het zou niet zo leuk zijn als het thuisfront niet gezorgd had dat alle energie peilen weer bijgevuld konden worden met een geweldige pasta maaltijd alla Ticia. Dus ook dit jaar was het weer een smulfestijn in de achtertuin. De foto's spreken voor zich!
Ook dit jaar weer was het top geregeld en komen dan ook graag volgend jaar weer terug voor de 2014 editie van deze mooie ronde. Namens de renners bedankt aan Ticia, Mika en Joost.
