Collega's, ik vond het weer een geweldige ervaring. Gelukkig was het niet zo koud als in 2009 ;-) Het eerste stuk verbaasde ik me over de zeer verspreid rijdende eenlingen en kleine groepjes, waar de waaiers omheen of tussendoor moesten laveren. Ik had me trouwens al verbaasd over het feit dat er ook vooraan al zo snel gelopen werd bij de strandopgang, jammer want die had ik juist lekker er in zitten, dacht ik toen. Na verschillende groepjes geprobeerd te hebben kwam ik terecht bij een relatief constant groepje van 7-8 man, en het mag gezegd worden die groep waaierde best goed. Dat droeg zeker bij aan het sportieve gevoel dat ik aan deze EPE heb overgehouden! Bij Wijk de strandafgang werd ik helaas van de zijkant getorpedeerd door een zwabberende fietser die een haakse hoek maakte. Gelukkig kon ik na 15 m lopen weer een stukje fietsen en een beetje bijkomen op het asfalt. Zoals velen vermoed ik had ik de heenweg toch iets te hard gereden, het werd steeds een klein beetje zwaarder richting Egmond ;-) Ook de strandopgang in Wijk werd gedwarsboomd door een andere fietser zodat ik zelf helaas een collega zeeleeuw dwarszat (nogmaals excuses). Wonderbaarlijk genoeg (ik had wat rustiger aan moeten doen) werd ik kort na de strandopgang weer ingehaald door de groep van de heenweg en kon het tempo er weer op. Nu kenmerkte de rit zich door het steeds mengen van verschillende waaiers, waaruit telkens weer ontsnapt werd. Dat was opletten geblazen en goed de krachten verdelen! De trap bij Castricum was best rustig maar de waaier had besloten het gas er af te halen toen ze zag dat een grote groep aan het dringen was, een perfecte strategie want toen zat ik er al een beetje doorheen. Ik heb trouwens nog nooit zo lang moeten kauwen op een stuk krentenbol... Richting Egmond werd de sfeer grimmiger en werd de groep waarin ik zat veel groter. Toen ik net een stuk kop had getrokken was er geen sprake meer van doordraaien en moest veel langer in de wind om de groep heen. Op m'n tandvlees de laatste meters richting boulevard, maar op het steen nog een paar plekjes naar voren weten te rijden. Al met al ben ik tevreden en kan ik concluderen dat de zeeleeuwtrainingen toch echt hebben bijgedragen :-D Groeten, Nikaj
Ook ik heb genoten, alles was weer top geregeld al zeg ik het zelf maar ook de race ging naar omstandigheden en de harde wind van uit het westen goed. Sterker nog dit was mijn snelste officiƫle geklokte tijd op het parcours van de EPE. Volgend jaar toch maar eens onder de 1:30:00
Collega's, ik vond het weer een geweldige ervaring. Gelukkig was het niet zo koud als in 2009 ;-) Het eerste stuk verbaasde ik me over de zeer verspreid rijdende eenlingen en kleine groepjes, waar de waaiers omheen of tussendoor moesten laveren. Ik had me trouwens al verbaasd over het feit dat er ook vooraan al zo snel gelopen werd bij de strandopgang, jammer want die had ik juist lekker er in zitten, dacht ik toen. Na verschillende groepjes geprobeerd te hebben kwam ik terecht bij een relatief constant groepje van 7-8 man, en het mag gezegd worden die groep waaierde best goed. Dat droeg zeker bij aan het sportieve gevoel dat ik aan deze EPE heb overgehouden! Bij Wijk de strandafgang werd ik helaas van de zijkant getorpedeerd door een zwabberende fietser die een haakse hoek maakte. Gelukkig kon ik na 15 m lopen weer een stukje fietsen en een beetje bijkomen op het asfalt. Zoals velen vermoed ik had ik de heenweg toch iets te hard gereden, het werd steeds een klein beetje zwaarder richting Egmond ;-) Ook de strandopgang in Wijk werd gedwarsboomd door een andere fietser zodat ik zelf helaas een collega zeeleeuw dwarszat (nogmaals excuses). Wonderbaarlijk genoeg (ik had wat rustiger aan moeten doen) werd ik kort na de strandopgang weer ingehaald door de groep van de heenweg en kon het tempo er weer op. Nu kenmerkte de rit zich door het steeds mengen van verschillende waaiers, waaruit telkens weer ontsnapt werd. Dat was opletten geblazen en goed de krachten verdelen! De trap bij Castricum was best rustig maar de waaier had besloten het gas er af te halen toen ze zag dat een grote groep aan het dringen was, een perfecte strategie want toen zat ik er al een beetje doorheen. Ik heb trouwens nog nooit zo lang moeten kauwen op een stuk krentenbol... Richting Egmond werd de sfeer grimmiger en werd de groep waarin ik zat veel groter. Toen ik net een stuk kop had getrokken was er geen sprake meer van doordraaien en moest veel langer in de wind om de groep heen. Op m'n tandvlees de laatste meters richting boulevard, maar op het steen nog een paar plekjes naar voren weten te rijden. Al met al ben ik tevreden en kan ik concluderen dat de zeeleeuwtrainingen toch echt hebben bijgedragen :-D Groeten, Nikaj
BeantwoordenVerwijderenOok ik heb genoten, alles was weer top geregeld al zeg ik het zelf maar ook de race ging naar omstandigheden en de harde wind van uit het westen goed. Sterker nog dit was mijn snelste officiƫle geklokte tijd op het parcours van de EPE. Volgend jaar toch maar eens onder de 1:30:00
BeantwoordenVerwijderenGroeten Pieter